NIEUWSBRIEF maart 2022

NIEUWS & ACTIVITEITEN

MAART 2022

YAA activiteiten

VRIJDAG 25 MAART 2022

Lunchtheater: Volim

Vera Morino (2020) in Theater Bellevue

12.30 voorstelling en 13.30 lunch

Leidse kade 90

Aanmelden                              


DONDERDAG 7 APRIL 2022

M&G eerste  awardwinnaar 2021

Misho Antadze (2021) in Filmacademie

16.00 uur ontvangst en rondleiding, 17.00 documentaires 

Markenplein  

Aanmelden                   


DONDERDAG 5 MEI 2022

M&G: TWEEDE AWARDWINNAAR 2021
Courtney May Robertson (2021) bij ICK
19.30 1e voorstelling double bill
Rijnlandlaan 3 in Nieuw West. 
       

Aanmelden  

 

1-4 SEPTEMBER 2022

Reis Documenta Kassel

Meer informatie 

Aanmelden  


ACTUEEL NIEUWS


FILMMAKER DIE GENUANCEERD DENKEN

WIL STIMULEREN

 


Misho Antadze (2021) opent de estafette waarin de award winnaars uit 2021 zich presenteren. Hij krijgt  de YAA award uitgereikt door lector Mieke Bernink in zijn eigen Filmacademie en wel op 7 april om 16.00 uur. YAA vrienden zijn uitgenodigd voor de uitreiking plus een rondleiding door het bijzondere pand, en liefhebbers kunnen na afloop mee uit eten in Black Olives. Misho komt uit Georgië, waar Rusland in 2008 binnenviel. 

 

 

Wat gaan we 7 april meemaken? 

“Ik wil mijn werk toelichten aan de hand van filmfragmenten. The Harvest gaat over de ‘goldrush of cryptocurrency mining in een landelijk gebied in Georgië. Hij werd vertoond op IFFR in Rotterdam. Mijn eindwerk ging over Stalinmonumenten die nog altijd in Georgië te vinden zijn en gaat ook over de complexe omgang met de geschiedenis. Een recent werk is Three songs for Saturn. Dit verhaalt over de reis van een krokodil die in 1930 in een Amerikaanse dierentuin werd geboren en via Berlijn uiteindelijk in 2020 in Moskou stierf.”

 

Eerst wat vragen over jouw achtergrond. Je hebt gekozen voor het vak van film maken. Hoe ben je op dat idee gekomen?

“Film was voor mij gewoon entertainment, tot ik op mijn zestiende thuis kwam en de TV aanzette. Daar zag ik een film van de Georgisch-Armeense filmmaker Sergei Parajanov. Hij was een dissident, gay en zijn films zijn in alle opzichten anders. Het is een meeslepende fusie tussen film, poëzie en theater met Armeense volkselementen en symboliek. Acteurs gekleed in bizarre kostuums in kleurrijke, hallucinerende taferelen. Op dat moment realiseerde ik me dat cinema zoveel meer kan zijn dan entertainment. Ik heb een camera gekocht en ben mijn smaak gaan ontwikkelen.”


Heeft het gezin waar jij uit komt je hierbij gestimuleerd?

“Mijn vader doet iets totaal anders, hij is architect en werkt in LA. Mijn moeder woont in Georgië.  Zij begon pas op haar veertigste met haar carrière als 

sieradenontwerpster. Zij is talentvol en ik draag een ring door haar gemaakt. Zij heeft me zeker bemoedigd en de ruimte gegeven om dat te doen wat mijn interesse heeft.”


Ik las het boek Het achtste leven van Nino Haratischwili. Daar komt jouw stad Tbilisi in voor met een filmacademie. Kent Georgië een filmtraditie?

“Ja we hadden een fantastische filmtraditie, maar die stagneerde tijdens de crisis in de jaren ’90. Nu bloeit die weer op. Als groep individuen inspireren we elkaar. Er zijn nu echt goede Georgische filmmakers van mijn leeftijd die met hun werk op bekende festivals te zien zijn, zoals in Berlijn. Je kunt het vergelijken met de Deense filmmakers.”


Je studeerde in Los Angeles aan de Cal de Arts en koos daarna voor een master aan de Filmacademie in Amsterdam. Hoe kwam je tot die keuze?

“De techniek van het filmen had ik me al eigen gemaakt in Los Angeles, daar kreeg ik trouwens les van goede leraren, het was een experimentele opleiding, en daarom zocht ik naar een niet-traditionele opleiding voor mijn master. Een Nederlandse vriendin van mij die haar master in LA deed, beval mij de filmacademie aan.” 


Wat kenmerkt jouw manier van films maken?

“Ik ben geïnspireerd door een van mijn leraren in de VS, Thom Andersen.

Te veel films zoomen in op wat de regisseur voelt, maar niet op wat hij of zij ziet. Ik wil een stap achterwaarts zetten en meer beschouwen.

Meer dan bij andere kunstvormen draait het bij films om de kunst van het researchen en de kunst van het kijken. De geschiedenis, mijn geschiedenis beïnvloedt me, maar beperkt me niet. 

 

Wat wil je met je films bereiken?

“Veel mensen hebben een specialisatie, bijvoorbeeld klimaatverandering.  Zelf ben ik nieuwsgierig naar veel verschillende aspecten van de wereld. Alles is zo gecompliceerd en daarom geloof ik niet dat je met een film iets kunt veranderen. Maar films kunnen wel het genuanceerde denken stimuleren en dat is er te weinig naar mijn smaak.”


Je was vrijwilliger bij het IDFA, wat vond je ervan?

“Echt een lovely festival, het was interessant voor mij om daar vrijwilligerswerk te doen. Ik was er assistent van de jury en daarom kon ik niet alle films zien waar ik nieuwsgierig naar was, ik moest de keuze van de jury volgen.”


Was er een favoriete documentaire bij? 

“Ja zeker. Mister Landsbergis van Sergei Loznitza, die trouwens opgegroeid is in Kiev. Loznitza is een chroniqueur van de geschiedenis van Oost-Europa en in deze documentaire spreekt hij met Landsbergis over de vreedzame revolutie in Litouwen (1989-1991). Gelardeerd met veel archiefbeelden over deze radicale historische verandering. Ik werkte als tolk voor hem en ik ben beïnvloed door zijn kritische documentaires. Hij heeft trouwens een enorme productie, maakt wel 2 films per jaar.”

 

Maak jij veel films? 

“Elke filmmaker wil natuurlijk constant films maken. Maar voor mij is het moeilijk om een stap verder te komen, om door systemen te breken. Ik ervaar het als bureaucratisch en moeilijk te begrijpen. Je moet echt ingebed zijn in netwerken die er toe doen en dat ben ik niet.  Het is gecompliceerd als je van buiten Europa komt. Hoe navigeer ik door de bureaucratie? Ik concentreer me eerlijk gezegd op mijn werk en ik heb niet zo’n groot sociaal netwerk.”


Zijn er films van jou vertoond op festivals?

“Mijn eerste film maakte ik als student van 20 en zonder budget. Toch is die 

in Wenen voor het hoofdprogramma van het festival geselecteerd. Je moet jezelf daarna promoten, maar ik was daar te naïef in en was meer gefocust op mijn studie. Ik heb ontdekt dat sommige regisseurs hele teams hebben die hun werk promoten. Toch wordt mijn werk wel ontdekt want in Rotterdam bij het IFFR was mijn film The Harvest  te zien. Maar eerlijk gezegd moet ik serieuzer investeren in mijn promotie.”


Wat is je droom?

“De combinatie van films maken en docent zijn over films.”




De tweede voorstelling in de estafettereeks van awardwinnaars 2021 is op 5 mei in het bijzondere gebouw West Beat. Courtney May Robertson danst dan een solo, THE WOMEN DESTROYED. Suzy Blok, nu ICK, zal de YAA award ter plekke aan haar uitreiken. 


Wat een spannende titel THE WOMAN DESTROYED! Waar verwijst het naar?

“Het is een boektitel van Simone de Beauvoir. Hierin las ik drie verhalen over drie totaal verschillende vrouwen. Wat hen bindt is dat zij het als opgave zien om iets in hun leven te veranderen en gaan daarbij tot het gaatje in het zichzelf te bevragen. 

De voorstelling bestaat dan ook uit drie delen en het thema de complexiteit van onderworpen zijn en verzet, loopt als rode draad door deze voorstelling.”


Noem je jezelf een feministe?

“Sinds ik zelfstandig woon ben ik geïnteresseerd in feminisme. Ik wilde niet voldoen aan standaard verwachtingen zoals trouwen en jong kinderen krijgen. Dat is niet mijn weg.  Vanaf die tijd ging ik feministische literatuur lezen. Op dit moment vind ik Maggie Nelson een echte aanrader, zij inspireert me in mijn denken over vrijheid.”


Wat kunnen we verwachten van jouw optreden? 

“Het is voorstelling van 50 minuten waarin ik dans op ‘computertaal’. Zo wil ik de sfeer oproepen van dwang, weerstand, maar ook waakzaamheid. Zelf heb ik graag de controle, maar in deel twee geef ik me over aan de computer. Het sound design en de software is gemaakt door Elisa Batti. Ik vond haar toen ik een open call online zette.” 


Het YAA geld besteedde je aan het lichtontwerp, vertelde je. 

“Samen met Loes Schakenbos, heb ik een ontwerp bedacht, maar daar was ik nog niet tevreden over. De drie delen moesten meer onderscheidend van elkaar zijn, en dat wilde ik met het lichtontwerp bereiken. Van het budget van de YAA award kon ik haar nog een week inhuren.”


De volgende vragen gaan over jouw ontwikkeling. Hoe raakte je in Nederland verzeild? 

“Ik kreeg de kans om deel te nemen aan een uitwisselingsprogramma en deed toen een workshop bij de Guy & Roni’s Poetic Disaster Club in Groningen. Ik werd verliefd op hun stijl en energie. Daarom heb ik daar audiëntie gedaan voor een stage. Het was een geweldige stageplek, een totaal ervaring, want daar kregen we de kans om als stagiair kennis te maken met alle aspecten van het werkproces. Niet als reserve klaarstaan voor als er toevallig een danser ziek wordt, nee meteen opgaan voor het podium!”


Waarom bleef je hier?

“Hier zijn oneindig veel meer kansen dan in Schotland als je wilt dansen. Eigentijdser, innovatiever, vooruit denken en veel meer fondsen. Kortom een vruchtbaarder dansklimaat. Wat ik mis is de Schotse natuur, de heuvels. Ik groeide op aan de zee en in vergelijking met Nederland hebben wij een leeg land. Hier is de natuur zo compact.” 


Je bent hier blijven wonen om je te ontwikkelen. Wat leerde je bij Conny Janssen Danst? 

“Bij dat gezelschap liep ik in 2015 stage in Rotterdam. Ik heb daar veel geleerd, het belang van consistent elke dag trainen. Ik leerde daar mijn twee beste vrienden kennen. Maar ik ontdekte daar ook wat ik niet wil, het leven bij een danscompagnie. Ik houd van reizen, van samenwerken met wisselende gezelschappen. Dankzij Jan Martens (België) en Flortentina Holzinger (Oostenrijk) reisde ik daarna als danser drie jaar door Europa, Zuid-Afrika en de VS. Ik trad op in het Festival d’Avignon, Wiener Festwochen en de Ruhrtriennale.” 


Als danseres ben je genomineerd als danser van het jaar 2017 en toch gaan we nu naar een solo van jou als choreograaf kijken. 

“Klopt, ik hou van variatie in mijn werk. Nu kies ik er voor om me te ontwikkelen als choreograaf, maar soms mis ik de energie van een groep. Het is een eenzame ervaring en ook geweldig zwaar. Het voordeel is dat ik  me volledig op mezelf kan concentreren en dan diep kan gaan. Ik begin nu mijn impulsen te vertrouwen. Duidelijk is dat het andere vaardigheden vraagt van iemand zoals ik die niet als choreograaf is opgeleid.”


Je bent genomineerd door ICK, dus Suzy Blok

“Zij was geweldig voor mij. Tijdens mijn research residenties kreeg ik veel feedback en advies van haar. Niet alleen in artistiek opzicht, maar ik ontving ook praktische adviezen, bijvoorbeeld hoe je subsidie kunt aanvragen. Suzy is vooral genereus in het delen van haar netwerk.” 


Je hebt al meerdere prijzen en nominaties in de wacht gesleept. 

“De YAA award is al mijn derde prijs. Prijzen zijn geweldig. De Troffel in 2020 was een flink bedrag, 7500 euro, maar ook de mogelijkheid voor een première en drie voorstellingen. Als je subsidie aanvraagt, bijvoorbeeld bij een gemeente, dan willen ze weten of je ook andere support hebt.  Elke prijs biedt kansen.”



HOUSING GROEIT
EN BLOEIT

De behoefte is enorm, het eerste kwartaal van 2022 hebben we al 200 aanvragen voor overnachtingen! De torenhoge prijzen in Amsterdam voor slaapplaatsen maken het voor onze partners en hun artiesten zwaar. Zij zijn dan ook meer dan blij met de YAA housing. Het circustalent Hendrik van Maele, van partner TENT, is in het bijgaande interview dan ook zeer positief over deze mogelijkheid. Door deze groei zijn we op zoek naar meer mensen die housing willen bieden. Twijfelt u? Marianne Harten komt graag langs om te vertellen hoe zij de matching organiseert zodat het soepel verloopt.

 

Circusmaker Hendrik van Maele trok begin maart met zijn duo voorstelling Ways of being ready twee volle zalen. Hij is een van de veelbelovende jonge artiesten die TENT twee jaar lang begeleidt met zakelijk, organisatorisch en financieel advies, zodat hij een goede start kan maken op weg naar een zelfstandige carrière. In die periode werkt hij aan een solo, een duo en een trio voorstelling.

Productiehuis TENT bracht Hendrik in contact met YAA. Daardoor kon hij in november ‘21, tijdens het circusfestival in Amsterdam, al gebruik maken van de YAA housing. De tien dagen voor de première van Ways of being ready woonde hij opnieuw in een van de YAA onderkomens. Eind maart zal hij weer een weekje in Amsterdam logeren om aan zijn trio te werken. Hendrik: “Over de YAA housing ben ik zeker positief! Ik voelde me zeer welkom. Ik had een eigen ruimte, wat ook heel fijn was. En het is bijzonder dat ik zo mensen ontmoet met wie ik anders nooit in contact zou komen.”


Voor zijn duo voorstelling vond Hendrik de inspiratie in zijn eigen circuspraktijk en zijn levenslange vriendschap met een mime acteur. “We zijn twee mensen die kunst beoefenen en we wilden ook de band die we met elkaar hebben voelbaar maken. Ik ben gefascineerd door het moment van spanning vlak voor een act. We spelen met de opbouw van die spanning, leggen de nadruk op het anticiperen of er iets speciaals gaat gebeuren, maar we zorgen ook voor ontlading. We rekken het klaar staan, de statische momenten, enorm uit, en maken er iets absurdistisch van. Bijvoorbeeld: als acrobaat kan ik in twee seconden op iemands schouder springen. Voor de voorstelling hebben we een zo traag mogelijke versie van die sprong gemaakt, met de nadruk op klaar staan.”

De bewegingen van Hendrik Van Maele en zijn vriend Elliot Dehaspe vormen een voortdurende onderhandeling over afstand en intimiteit. Ze zoeken het onverwachte in extremis op, maar zij laten ook de ontelbare mogelijkheden van elk moment zien. Het is een van de manieren waarop Hendrik de circuspraktijk onderzoekt.


Hendrik: “Tussen januari 2021-2023 verken ik onder begeleiding van TENT wat het in de praktijk betekent om zowel regisseur, performer, circusmaker als beoefenaar te zijn. Ik onderzoek hoe ik die rollen kan combineren. Mijn centrale vraag luidt: Hoe ziet de circuspraktijk van de toekomst eruit? Daarvoor neem ik mijn eigen makerspraktijk onder de loep - die vraagt om herbezinning - maar ik wil ook de manier waarop het circus naar zichzelf kijkt onderzoeken.”

Zo toont hij in zijn komende trio voorstelling, 13 Harbinger road, een nieuwe kijk op de kunst van het gooien en vangen. Hij verleidt de toeschouwer om de blik te verleggen: van de jongleerpatronen die zich vormen in de lucht, naar de beweging die de handen en de lijven maken. Het trio maakt van het gooien en vangen een vertoning op zich en elke aanzet is daarbij uniek. Zolang zij hun lijven maar blijven bewegen en het spel zich tussen de performers voltrekt, worden objecten en performers inwisselbaar. In dit spel wisselen verhaallijnen elkaar af en is van meet af aan niet duidelijk wie of wat wordt gegooid.


4 & 5 mei Circusstad Festival, Rotterdam (avant première)


13 t/m 15 mei CIRKL, Leuven BE (première) 




Feestelijke herinnering


YAA beschikt nu over een tweede prijs: De Jonge Makers Prijs. De eerste keer werd hij in Podium Mozaïek uitgereikt. Lees meer over deze primeur.


Sterke vrouwen, Surinaamse vrouwen. Maar wat als je zelf zo’n sterke Surinaamse moeder hebt en jij wel tegen dingen opziet? In haar solovoorstelling over beelden over  Surinaamse vrouwen vertelt actrice Rosa Weekers  over een onzekere studente.  Onzeker omdat medestudenten geen prettige vragen stellen. Veronderstellen dat je vriend wel lekker zal eten, dat je er niet zo Surinaams uitziet zo zonder dikke bil. Rosa wist ons als publiek te ontroeren met haar verhaal en ze kreeg dan ook een staande ovatie na haar optreden in Podium Mozaïek. 


Feestelijk 

Het was onze eerste avond uit met YAA na de corona lockdown. Wellicht verklaarde dat de feestelijke stemming tijdens het eten voorafgaand aan de voorstelling. Vijfendertig vrienden schoven aan voor het buffet. Meubilair werd verplaatst om bij elkaar te kunnen zitten. De geanimeerde gesprekken moesten toch even wijken voor een officieel moment. Want voorafgaand aan de voorstelling kreeg Rosa Weekers de nieuwe prijs van YAA, de Jonge Makers Prijs. Programmeur Kasper Kapteijn van Podium Mozaïek bedankte zeer en ook Caroline Gehrels was namens het Zadelhoff Cultuurfonds aanwezig. Dit fonds, trouwens maakt deze prijs mogelijk. 


Nieuwe prijs

Marianne Harten reikte de prijs uit en lichtte in haar speech toe waarom YAA deze nieuwe en andere prijs heeft ingesteld.  Meer dan trots zijn we dat we dankzij onze donateurs binnenkort al tien jaar de YAA award kunnen uitreiken. Omdat vooral instellingen uit het centrum zoals het Conservatorium of de Filmacademie kandidaten voordragen,  zijn de Amsterdamse buitenwijken stiefmoederlijk bedeeld. Ook daar  zijn  interessante ontwikkelingen gaande die voor de YAA-vrienden meer dan de moeite waard zijn. Hoe houd je je oude prijs in ere en kun je toch nieuwe wijken en doelgroepen betrekken bij YAA?

De oplossing hebben we gevonden in een nieuw initiatief: een bijdrage geven aan theaters in de stadsdelen specifiek voor één van hun jonge makers. Niet wij als vrienden doneren voor deze prijs, maar een fonds. Dit keer het Zadelhoff Cultuurfonds. Ook anders is dat we enkele theaters benaderen en zij de keuze maken welke jonge Maker in aanmerking komt. Voorlopig gaat het bij deze pilot om twee disciplines; theater (Podium Mozaïek) en dans (Bijlmer Parktheater). Ons doel is om in de toekomst meer productiehuizen buiten het centrum erbij te betrekken Voor de eerste drie jaar hebben we van Zadelhoff geld ontvangen. 


Tot slot

De jongste YAA vriend, acht lentes oud, was ook zeer onder de indruk van de voorstelling. Er was duidelijk een zaadje geplant. Nog een week lang hoorde zijn vader hem praten over sterke Surinaamse vrouwen. 


bijzondere extra activiteit voor YAA vrienden:

Een bezoek aan Documenta, Kassel

Geef je snel op voor deze special

 

Rede: Bijna een twee jaar lang hebben we maar een beperkt aantal activiteiten kunnen organiseren voor alle YAA-vrienden. Daarom hebben we deze extra activiteit  bedacht.

 

We gaan 4 dagen  van 1 t/m 4 september. We zitten in een hotel (logies en ontbijt) dichtbij het Fridicanum. Op de heenreis bezoeken we Insel Hombroich en u kunt mee met een speciale tour met gids. 

 

Extra informatie: 

Curatoren van de vijftiende Documenta, is het kunstenaarscollectief Ruangrupa, Indonesië. 

De 100 dagen van Documenta 2022 is er veel nieuws te zien van kunstenaars die een interdisciplinair  kunst- en cultuur platform vormen waarvan de innovatieve ideeën ook na de expositie zullen doorwerken. 

Ruangrupa is een toonaangevend collectief dat wereldwijd exposeert. Zij waren te zien in Sonsbeek buiten (2016), Istanbul Biënnale, Centre Pompidou en Sao Paulo. 

 

Praktische informatie:

Data

1-4 september met drie overnachtingen in Kassel


Programma               

Tussenstop in Insel Hombroich

Twee dagen pas Documenta 

Een tour met gids 


Vervoer                     

Luxe touringcar


Prijs                           

495 euro (indicatief)

Inclusief reis, entrees, gids en 3 nachten logies en ontbijt in driesterren hotel op basis van twee persoonskamer. 

INSCHRIJVEN 

Nieuwsbrief 

NIEUWSBRIEF


Share by: