AWARDWINNAARS
“YAA ondersteunt jonge kunstenaars, in mijn geval hebben ze meerdere malen geholpen. Naast een financiële ondersteuning, is het ook een groep zeer betrokken mensen die ik sinds mijn eerste aanraking met YAA geregeld om advies vraag. Dit is zeer waardevol voor mijn loopbaan als kunstenaar omdat er zo een support systeem ontstaat dat veel meer is dan alleen een financiële bijdragen.”
Inge Meijer, YAA-award winnaar 2013, studeerde Fine Art aan kunstacademie ArtEZ in Arnhem. Zij resideerde aan de Rijksakademie in Amsterdam in 2017. Daarna volgden vele exposities , waaronder Gallery Akincy in Amsterdam
“Met de steun van Young Artsupport Amsterdam heb ik veel waardering en belangstelling gekregen voor mijn muziek, welke de nodige boost aan vertrouwen heeft gegeven in mijzelf als musicus en componist.”
Jeff Heijne, YAA-award winnaar 2018, studeerde in 2016 af aan het Conservatorium. Amsterdam als gitarist en componist flamenco. Hij treed voortdurend op waaronder op het Grachtenfestival.
“It was a very warm award ceremony. Thank you for organizing and I will keep update of my project. Good luck for all of you and congratulations for all!
“
Bora Lee-kil , YAA-award winnaar 2020, is een Zuid-Koreaanse cineaste en publiciste.
AWARDWINNAARS 2020
Neptune
01012020
Lois Alexander is een danser en choreograaf opgeleid in New York en gewerkt in gezelschappen en met regisseurs door heel Europa. Sinds 2016 is Amsterdam haar thuisbasis. Haar eerste solo was een coproductie met de Dansmakers Amsterdam onder de titel Fading Fire. Sinds 2018 ondersteunen we haar en was ze betrokken bij het volgende: You Better Move Festival, Moving Futures Festival, New Adventures Residency, Moving Forward Intensive. Momenteel is ze zelfs choreograaf aan huis. In 2019 werd zij geselecteerd voor de 3Package Deal van het Amsterdams Fonds voor de Kunst als veelbelovend talent.
Lois laat zich met haar choreografieën inspireren door de natuur en gebeurtenissen en hoe dit haar als danser vormgeeft. Haar eerste solo, Fading Fire, is een verkenning naar evenwicht, spanning en reactie. Haar tweede solo, die ze momenteel verder aan het ontwikkelen is, genaamd Neptune, is een dansvoorstelling over de transformerende kwaliteiten van water. Ze werkt hierin samen met beeldend kunstenaar Nina Kay. De choreografie is gebaseerd op hoe beweging het lichaam naar verschillende toestanden kan transporteren. Ze is geïnteresseerd in het verder verkennen van begrippen als ‘the self’, ‘the gaze’, ‘gender and cultural empowerment’ en het ritueel in relatie tot de natuurlijke wereld.
Suzy Blok over Lois Alexander:
“ Zij heeft grote potentie om zich verder te ontwikkelen en bij te dragen aan het danslandschap in Amsterdam. Niet alleen door haar kwaliteiten als danser en jonge maker maar ook doordat het in onze stad vrij zeldzaam is om mensen te vinden met zo’n danstraditie zoals zij met zich mee brengt: Juilliard School, Castellucci, Alvin Ailey, e.d.. Zij is zich ook bewust van de rol die zij inneemt in ons danslandschap als gekleurde, buitenlandse vrouw. Ik hoop dat u, net als ik, enthousiast wordt over deze jonge choreograaf.
Recensie in Cultuurpers door Maarten Baanders - Working progress of Neptune
“Neptune is een meesterlijk uitgevoerd schouwspel, dat je van moment tot moment raakt, met een rijkdom aan beleving van zoiets simpels en elementairs als water. Met haar indrukwekkend soepele en geconcentreerde dans geeft Lois Alexander haar beleving van water ontroerend mee aan het publiek.”
Lois over haar werk en motivatie voor de award
“ Beeldende kunst en sterke visuele beelden vormen een belangrijk aspect bij mijn uitvoeringen. Neptunus gebruikte ik om na te denken over mijn positie in de hedendaagse dans en theaterwereld. Ik onderzoek de sociale structuren die vrouwen van kleur door de geschiedenis heen hebben beinvloed en probeer dit vanuit mijn eigen persepectief te herschrijven. Dankzij mijn onderzoek in de studio worden er elke dag meer lagen ontdekt en breng ik het werk naar een ander niveau.
De subsidie van Young Art Support Amsterdam geeft me precies die extra ondersteuning die ik nodig heb voor mijn onderzoek en de tijd te nemen deze onderwerpen te ontwikkelen en te delen het publiek.”
Lois over haar werk en motivatie voor de award
In 2019 won Lois het prestigieuze programma Moving futures waardoor zij drie maanden kon optreden in negen steden in Nederland. Ook is zij in 2020 uitgekozen door Aerowaves en hoort daardoor tot de twintig meest beloftevolle talenten van Europa en voor haar worden in 2021 optreden door heel Europa georganiseerd.
Ich bin ein ….. Amsterdammer
07-12-2020
Amsterdam speelt een belangrijke rol in mijn leven. Mijn vrouw groeide op in de Nieuwe Hoogstraat en mijn zoontje leert lopen op ‘t pleintje achter het Joods Museum waar ik nu woon. Wie weet krijg ik ooit nog een tweede adres in Turkije, maar Amsterdam is en blijft mijn hoofd adres. Deze twee steden delen dingen. Het IJ en de Bosporus lopen beiden door de stad. Amsterdam heet je welkom en is net als Istanbul druk en sociaal
De stad heeft invloed op mijn werk en op mijn leven. De zon is anders en daarom kleurt mijn huid ook anders dan in Turkije. Ik ontdek steeds meer van de geschiedenis van deze stad.”
Het onzichtbare ontdekken
Geschiedenis, en vooral het onbekende, het onzichtbare deel intrigeert me. Tijdens mijn bachelor studie Fine Arts in Istanbul verdiepte ik me in de militaire coupes uit de jaren ’60 ’80.
Ik kies voor de recentere geschiedenis, zodat ik met ‘ooggetuigen’ kan spreken. Door hun ogen en uit hun mond wil ik de geschiedenis doorgronden, de verschillende perspectieven kleuren met hun verhalen. Terugkerende elementen onderkennen en daardoor het heden beter begrijpen.
In mijn project ‘The first Turk Immigrant, the namelesse Heroes of the Revolution” verdiepte ik me in de ‘gastarbeider’, deze term gaven negen Europese landen aan deze mensen die emigreerden om economische of om politieke redenen. Waarom is er zo weinig over migranten geschreven zowel in Nederland als in Turkije? Tot zwijgen gebracht in eigen land, krijgen ze een stem in mijn installatie die uit vijf hoofdstukken bestaat.
Tijdens het maakproces herleef ik de verhalen die ze mij vertelden. Ik hoop dat deze intensiteit voelbaar is voor de bezoekers.
Van Gogh mist
De 2000 werken van Gogh hangen zo goed verzorgd en zo streng bewaakt in de musea dat het ondenkbaar lijkt dat ze verwoest kunnen worden. Toch zijn er vijf van zijn werken in en na de tweede wereldoorlog verdwenen; bij bombardementen in Berlijn en Japan. En later eentje tijdens een brand; vanwege de zware lijst kon het niet op tijd gered worden. Dit gegeven inspireerde mij tot de installatie ‘Collection of Missing Titles’.
Deze vijf schilderijen zijn geschiedenis en daarom maakte ik ze in zwart wit.
Van Gogh’s techniek maakte ik me eigen via you tube film over Chinese replicaschilders. Zij kopiëren zijn schilderijen razend knap. U begrijpt dat ook de lijsten er toe doen. Dat niet alleen, deze installatie van ‘dat wat ontbreekt’ refereert tot in detail aan de museale collectie. De folder, de tekstbordjes, de lijsten, het beveiligingskoord alles hoort erbij…
Door het van Gogh Museum ben ik benaderd om deze installatie te exposeren in de groepstentoonstelling After Vincent en was onderdeel van de serie Vincent op Vrijdag. Nu kunt u tijdens de open ateliers deze serie bekijken.
CV
Suat Öğüt (1986, Diyarbakir) studeerde ‘Fine Arts’ aan de Marmara Universiteit in Istanbul en vervolgens in Gent. Hij exposeerde sinds zijn afstuderen in 2007 in Istanbul, Ankara, Izmir, Mersin, Diyarbakir, Berlijn, München, Karlsruhe, Gent en Amsterdam.
In 2009 is zijn werk voor het eerst te zien in Nederland tijdens de Amsterdam Biënnale in Mediamatic. In 2018 werd hij door het van Gogh Museum uitgenodigd om deel te nemen aan de groepstentoonstelling ‘After Vincent’
Suat won naast de YAA award meerdere awards en subsidies in Amsterdam Gent en Istanbul.
Nieuws over deze kunstenaar:
15-12-2021. Suat Öğüt exposeert samen met 25 hedendaagse makers in het Amsterdam museum van 11 december tot 28 maart 2021. Deze expositie Sense of place gaat over de stadscultuur die ontstaat uit de ervaringen van mensen met allerlei achtergronden.
In mijn werk ‘The future of the Me-nemen-mory”’ zet ik de schijnwerpers op vier verborgen Amsterdamse gebouwen die samen het verhaal vertellen over de veranderingen in de stad. Menemen, omelet met witte kaas en tomaat, is het voedsel van de gewone man in Turkije . Ik nodig je uit om op het tapijt van de vier meetings platforms te gaan zitten en je met beeld en tekst te verdiepen in deze gebouwen en je ook verbonden te voelen met mijn Turkse cultuur en eten. Trouwens Turks voedsel is uitstekend geassimileerd in Nederland. Het kleed waarop je zit vormt een landschap dat jij jouw afdruk op mag achterlaten.
Our Bodies
07012020
De Zuid Koreaanse schrijver en filmmaker benutte de YAA award voor haar filmproject Our Bodies. Bora is opgevoed door haar dove ouders en zij is er van overtuigd dat zij haar de gave van het verhalen vertellen hebben gegeven.
Bora wil met haar activistische kunst het taboe op abortus in Zuid Korea doorbreken.
“I had an abortion. My mother had abortions. My grandmother had abortions, too. Why can we not share this experience?”
De Zuid-Koreaanse regering moet de wetten inzake abortus herzien (2020). Toch is praten over abortus nog steeds een taboe in Korea. Het project 'Our Bodies' zorgt ervoor dat mensen vragen stellen. Wat is het ‘lichaam’ van de vrouw? Waarom moesten we een abortus ondergaan? Waarom wordt het al lang niet meer gezegd? Waarom ben ik geboren en wie niet?
Project “Our Bodies” is ontwikkeld in het kader van Artistic Research in and Through Cinema van het MA-programma van de Nederlandse Filmacademi en is geselecteerd voor het Berlinale Talents Project 2020. .
Broken-Winged Bird
01062020
Jouman Fattal (acteur, regisseur) besteedde de award aan het ontwikkelen van het toneelstuk Broken-Winged Bird. Een wrang verhaal over een zwarte Amerikaanse soldaat die in de Tweede Wereldoorlog meevocht aan geallieerde zijde. Eenmaal thuisgekomen werd hij niet als held onthaald, zoals zijn witte kameraden. Hij moest zich opnieuw voegen in een volledig gesegregeerde samenleving. Hij verplaatste een bordje in de tram, omdat hij nergens kon zitten. En dat werd hem fataal.
Corona
Een eerste versie van de voorstelling stond gepland op 4 mei 2020 voor theater na de Dam. Publiek was niet welkom vanwege corona. In juni speelden zij deze voorstelling voor 60 YAA vrienden en zo verdienden zij budget om er een multimediale voorstelling van te maken.
YAA vriend Bertien Minco “Ik heb zelf de kleinkunstacademie gedaan en ik zie dat zowel Jouman Fattal als Joy Wielkens beiden veelzijdige talenten met grote vertelkracht zijn. Interessant hoor dat jonge mensen van deze generatie echt iets willen vertellen. Die verbinding van het racisme rondom de tweede wereldoorlog met de Black Lives Matters beweging vond ik interessant. Over het gegeven, zij vochten voor onze vrijheid terwijl ze terug in eigen vaderland geen vrijheid ervoeren, had ik nog niet eerder nagedacht.
Het is goed dat ze deze voorstelling nog verder gaan uitbreiden: nu is het voor mij te weinig divers in kleur, tempo en klank. Iets meer aandacht voor de compositie van het verhaal zal ervoor zorgen dat deze voorstelling de impact zal hebben die het verdiend.
