AWARDWINNAARS
AWARDWINNAARS 2015
Waarde aan de wereld geven
Multitalent
“Harry Heyink droeg mij voor in 2016 voor de YAA award vanwege mijn multimediale werk. Maar de dood van mijn moeder en mijn twee oma’s binnen een half jaar tijd veranderde mijn hele leven. Toen ik terug kwam uit Italië in Amsterdam, zocht ik in de natuur naar troost. Maar ik voelde me een soort alien toen ik in het Westerpark liep, alles leek anders. Het verlies van deze drie belangrijke vrouwen uit mijn jeugd riep bij mij zo veel verdriet en pijn op. Ik dacht te veel en door muziek kon ik weer bij mijn emoties komen. Muziek hielp om mijn gevoelens van verlies uit te drukken. Het was de beste manier om me zelf, maar ook anderen te helpen. Daarom ben ik in de zomer van 2017 met mijn beeldende kunst gestopt. Ik treed nu op met een eigen repertoire van liederen in een eigen taal, en ik speel op de Cetic harp, drum en een Anglo saxon lyre.
Deze verliezen waren voor mij een life change. Ik vertel nu met mijn muziek geen verhalen, maar ik creëer mijn eigen taal. Ik hoop hiermee luisteraars te raken in hun hart, dat ze hun gevoel laten spreken en hun fantasie geprikkeld wordt.
Creatief nest
Ik kom uit een Italiaanse arbeidersfamilie, mijn moeder werkte op een kantoor, mijn vader was monteur en beide oma’s woonden om de hoek. Mijn ouders werkten hard voor hun twee kinderen en dat kon want de beide oma’s zorgden ook voor ons. Ze waren mijn tweede moeders, bij hen deden we spelletjes en waren er heerlijke lunches. In mijn jeugd was er volop liefde, muziek, beeldende kunst en heerlijk eten. Goed eten is een Italiaanse waarde op zich. En niet te vergeten, met mijn ouders ging ik veel de natuur in.
Mijn vader speelde gitaar. Mijn moeder hield van kunst, bezocht graag musea maakte muziek, vouwde origami kunstwerken en kon net als haar eigen vader prachtig tekenen. Vanaf mijn dertiende bezocht ik de art high school in Biella, en kreeg daar les in klassiek gitaar spelen. Mijn moeder luisterde veel naar Keltische muziek en ik wilde graag op een Cetic harp spelen. Vervolgens heb ik op de kunstacademie in Turijn mijn bachelor gehaald en daarna een uitwisselingsprogramma gevolgd op Minerva in Groningen.
Muziek in eigen taal
In het ziekenhuis ben ik gaan spelen voor mijn moeder, het liet haar de pijn vergeten en ze kon dan slapen. Ook andere patiënten kwamen luisteren. Ik maakte mijn liederen in een eigen taal die emoties vertolken. Hoe emoties komen en gaan en continu veranderen. Binnen zes weken was ze overleden.
Zij plantte het zaad en ik liet haar dromen bloeien en ze was erg trots op mij. Voor ze stierf schreef ze een brief aan mij: “Volg je hart, volg je dromen want ze zijn prachtig. Jij geeft door jouw kunst waarde aan de wereld.”
Amsterdam stad van vrijheid
Mijn wortels liggen in Italië, daar wandelde ik in majestueuze landschappen dicht bij de Alpen. In mijn muziek roep ik die sfeer op. Nederland daarentegen is de plek waar de bloemen bloeien. Dit land gaf me alle kansen voor mijn artistieke loopbaan. Dat begon al op Minerva in Groningen, daar voelde ik me gelijkwaardig aan mijn docenten. Ik werd er gestimuleerd om mijn waarheid te vinden. Het is echt een compliment aan Amsterdam dat er een sfeer hangt waardoor je hier je talent kunt laten bloeien en dat je vrij bent om jezelf uit te drukken.
Corona tijden
Voor mij is corona een gelaagd vraagstuk. Dit virus bedreigt ons mensen, door de manier waarop wij omgaan met het klimaat, met ons voedsel dat gif bevat, de economie met haar focus op geld. Dit is zo bedreigend dat het niet anders kan of er moet wel verandering komen.
Ik hoop dat door mijn muziek mensen zich verbonden voelen met elkaar en de verbinding maken met de planeet, met grotere krachten. Ik mis nu mijn optredens, want op die momenten voel ik zelf ook de verbinding.”
Fotografie
Doris Jongerius
Voorgedragen door
door Corinne Noordenbos
hoofd van de afdeling Fotografie
van de Koninklijke Academie
voor Beeldende Kunst (KABK)
Den Haag
Award winnaar Doris Jongerius over Open Ateliers Nieuwmarkt.
30-9-2020
Corona is een tijd van terugtrekken. Als documentaire fotograaf moet ik juist naar voren stappen. Niet alleen tijdens het maakproces maar ook om bekendheid te geven aan mijn werk. Daarom ben ik zo blij met deze open ateliers. Het is echt een kans om mijn laatste project Green Gold, over de impact van de palmolie industrie in Indonesië aan u voor te stellen.
Gegrepen
Als documentaire fotograaf vraag je aandacht voor iets dat je raakt. Bij Green Gold ontstond dit idee tijdens een vakantie in Indonesië. Urenlang reden we alleen langs palmbomen. Van biodiversiteit is totaal geen sprake. Na mijn vakantie ging ik me er in verdiepen en ontdekte dat Nederlandse al in 1911 begon met de commerciële productie van Palmolie. De internationale vraag is enorm en beïnvloedt tot op de dag van vandaag het landschap en de biodiversiteit van Indonesië. Nederland is na China, de grootste afnemer is van Indische palmolie. Palmolie is in ongelooflijk veel producten verwerkt; denk aan pepernoten, wasmiddelen zoals robijn, Nutella, vencodrop en Tuc koekjes. Verder is 10% van de bevolking afhankelijk is van palmolie en geeft de economie een boost. De keerzijde is dat je op satellietbeelden heel duidelijk ziet hoe plantages het oerwoud verdrijven. Wat mij verbaasde is dat zo’n belangrijk onderwerp zo weinig leeft in Nederland. Ik hoop dat mijn publicatie bijdraagt aan een duurzamer productie van het groene goud…
Het dilemma palmolie.
Ik kreeg een projectsubsidie van het Mondriaanfonds en kon terug gaan om de dilemma’s in beeld te vangen.
De spanning tussen de grote bedrijven en de kleine boeren, de ‘small holders’ is groot en voel je letterlijk als je daar bent. De grote bedrijven acteren op enorme schaal en probeerden ons letterlijk te weren. We kwamen daar nooit voorbij de bewaking. De kleine boeren daarentegen waren juist trots om hun kleine plantage aan ons te laten zien. Klimaatverandering heeft ook impact. De smallholders verbouwden oorspronkelijk voedsel maar maar dit ging slechter door de overstromingen en palmbomen kunnen daar wel tegen. Toch veroorzaken de grote bedrijven meer monocultuur want bij de kleine boeren was er variatie in de beplanting, denk aan peperbomen, en liep hun vee in de plantage.
Een ander gevolg van de enorme kap van het oerwoud is dat je rondom de rivieren nu veel wilde dieren ziet. Toeristen zijn hier natuurlijk heel blij mee maar ik vind het triest dat hun natuurlijke leefomgeving zo gekrompen is.
Geslaagd dankzij de plaatselijke bevolking
De foto’s zijn voornamelijk genomen in Kalimanten en Sumatra en zoomen in op het landschap en de alledaagse werkelijkheid. Dit project is geslaagd dankzij de enorme gastvrijheid. Medewerkers van een opvangcentrum voor Oerang Oetangs, hebben dagen met ons meegereisd en ons geïntroduceerd bij ‘smallholders’ om hen te kunnen interviewen. Voor mij is een boekje een fijne vorm; de combinatie beeld en tekst versterkt de boodschap die ik wil overbrengen.
Recensie ‘Groene Goud in Metropolis M
…’Doris Jongerius verbeeld de postkoloniale thematiek. Met een helder fotografisch oog brengt Jongerius het sociale en natuurlijke landschap dat ontstaan is in beeld en laat zien dat de koloniale geschiedenis nog steeds invloed uitoefent op de economie, natuur en gemeenschap van hedendaags Indonesië’….
Doris Jongerius (1991) studeerde in 2014 af aan de Koninklijke Academie voor de Kunsten in den Haag als documentaire fotograaf. Zij werd genomineerd voor de zilveren camera, een prestigieuze prijs voor haar afstudeerproject over Somalische vluchtelingen. Zij ontving de YAA award in 2015,
Choreografie
Fernando Belfiore
voorgedragen door
Suzy Blok
directeur van Dansmakers
Amsterdam
‘Freedom is not enough what I want has not a name yet’
Fernando Belfiore (1983 Sao Paolo, Brazilië) is een choreograaf en performer gevestigd in Amsterdam. Hij is afgestudeerd aan de SNDO (School voor Nieuwe Dans Ontwikkeling – AHK). Voordat hij naar Europa kwam studeerde hij Theater aan de Sao Paolo University. Hij heeft gespeeld in stukken van Deborah Hay, Jeremy Wade, Ann Liv Young, Ibrahim Quraishi en Miet Warlop. Belfiore heeft zijn eigen werk gepresenteerd op festivals en locaties in veel Europese landen en Brazilië.
Zijn afstudeervoorstelling The miserable thing werd genomineerd voor de ITS Festival Choreografie Award en heeft de award voor beste regie op het ACT Festival in Spanje in 2012 gekregen. Hij is gevraagd om deel te nemen aan Europe in Motion in 2012 en ontving de Impulstanz Danceweb studiebeurs in 2013.
Ingrid van Frankhuyzen, journalist, over Fernando in Europe in Motion, het reizende internationale talentontwikkelingsprogramma van Springdance: ‘Hij zingt hard mee met Adele’s hit Someone like you. Niet onverdienstelijk schalt de stem van de altijd vrolijke performancekunstenaar Fernando Belfiore door de galerieruimte. Hij stopt even met zingen en vraagt dan hardop aan het publiek hoe hij voorstellingen kan maken die dezelfde emotionele impact hebben als dit lied. Impact hebben op mensen, dat is wat hij in het theater wil.’
Fernando is geïntrigeerd door de mix van verschillende elementen in performance, hij combineert dans, theater en beeldende kunst. Zijn stukken zijn intens en uitdagend, zoekend naar nieuwe vormen van betrokkenheid met het publiek en de notie van performativiteit, als een manier om van invloed te zijn op beleving in een sociaal-politieke context.
is Zijn choreografie AL13FB< 3 ging in november 2014 in première tijdens het Moving Futures Festival. Geïnspireerd door Josep Beuys heeft hij een onderzoek gedaan naar het lichaam als beeldhouwwerk.
Momenteel werkt hij aan THE FOUNTAIN, een choreografische installatie / performances als onderdeel van een sociale sculpturale trilogie. Speelperiode: 2019.
Sinds 2011 ontwikkelt Dwight Breinburg (docent en muzikant) zich als violist en vocalist van het Amsterdams Andalusisch Orkest (AAO) in de Andalusisch-Arabische muziek.
Als Surinaamse-Nederlander, getogen in Zeeland, had hij zijn muzikale roots in de soul en R&B. Na zijn verhuizing naar Amsterdam besloot hij een nieuwe uitdaging aan te gaan. Via zijn vriendenkring raakte hij geïnteresseerd in de Andalusisch-Arabisch muziektraditie. Ook als niet-Marokkaan realiseerde hij zich dat dit muzikale erfgoed voor toekomstige generaties en nieuwe talenten in Nederland moet worden behouden. Wat hem vooral fascineerde was de typische ontwikkelde vioolstijl.
De kennis van deze muziek kreeg Dwight van zijn leermeester Mohsin El Haddad. Helaas is diens rol wegens privé omstandigheden weggevallen. De enige bron van kennis zijn CD albums van ensembles uit Marokko, opnames via Youtube en repetities met de muzikanten van het Amsterdams Andalusisch Orkest (AAO). Als muzikant en docent is het voor Dwight moeilijk om zijn artistieke vaardigheden te verbeteren zonder enige vorm van intensieve repetities, privélessen en verdieping in de kennis van het repertoire.Die mogelijkheden doen zich wel in Marokko voor. Tijdens zijn reizen aldaar bezocht hij regelmatig conservatoria in Larache en Tetuoan voor korte masterclasses van leraren als Mohamed Amine El Akrami en Mohamed Taout. Dwight merkte dat zijn muzikale niveau daar in korte tijd snel vooruitging. Dit proces van artistieke ontwikkeling wil Dwight graag intensief oppakken door voor een periode van 10 weken in Tetouan te gaan wonen. Hij vraagt bij YAA een reisbeurs aan.
De voordracht werd ondersteund door Neil van der Linden, Gulf Art Guide, ontwikkelaar van muziekprojecten in Noord-Afrika, het Midden-Oosten, Centraal Azië enz.
Muziek
Felipe Ignacio Noriega
Voorgedragen door
Wim Hendericx
docent aan
het Conservartorium Amsterdam
Felipe Noriega is een componist die in 2013 cum laude afstudeerde aan het conservatorium van Amsterdam.
Hij woont in Amsterdam, waar hij werkt als componist en/of uitvoerder binnen verschillende projecten. Een rode draad in zijn werk is het belang van beweging, de theatrale en visuele verbeelding. In recente werken verkent hij technologieën als dramaturgische artefacten voor zijn instrument: de laptop. Hij is medeoprichter van de Amsterdam Chamber Opera en het Colectivo Juana, twee groepen die werkzaam zijn op het gebied tussen muziek, opera en theater. Hij is op zoek naar nieuwe vormen van interdisciplinaire samenwerking en communicatie. Noriega werkt met theatermakers, dramaturgen, choreografen, dansers, performers, muzikanten en andere componisten. Hij is een specialist in de ontwikkeling van consumenten elektronica om aan de specifieke behoeften te kunnen voldoen die diverse artistieke projecten vragen.In 2012 werd hij bekroond met de Publieksprijs van de 2scoremusictheater concurrentie in Enschede voor zijn eerste opera LAKE , en in november 2010 won hij met zijn percussie kwartet de 1e prijs van de compositiewedstrijd Tromp Percussion Festival in Eindhoven.
Felipe: “ ik ben een laptop componist/performer en op zoek naar innovatie en magie in de muziek.
Ik ben van mening dat een optimale creatieve omgeving door samenwerking kan worden bereikt. Om die reden zijn de meeste van mijn werken ontwikkeld vanuit het niets met ofwel performers, ofwel met een complexer artistiek team, zoals bij operaproducties.
Mijn esthetiek is gerelateerd aan ‘arte povera’, aan de ene kant omdat de techniek waarmee ik optreed zelfgemaakt en heel goedkoop is en aan de andere kant omdat mijn inspiratiebronnen zeer dicht bij de straat en ‘sub’-stedelijke cultuur te vinden zijn.”
