Denden Karadeniz is een gedreven danser met een missie: de pure breakdance stijl doorgeven aan jonge generaties en de mogelijkheden van het genre te vergroten in het werkveld.

Denden is full time danser, choreograaf, leidt zijn eigen Zero Dance Company en geeft les aan de Lucia Martas HBO dansopleiding. Soms maakt hij ook voorstellingen voor andere academies of gelegenheidsstukken zoals voor Maxima’s verjaardag in Carré. Een duizendpoot dus.

Wat gaan de YAA vrienden zien in de Meervaart op 30 oktober?

Ze gaan Past, Present, Zero zien, een urban contemporary dance voorstelling in pure vorm. Urban dance is een commerciële term voor allerlei hiphop stijlen. Deze voorstelling van ons is heel fysiek, heel acrobatisch. Alles draait om de vraag: Wat doet tijd? Hoe beïnvloedt het verleden je beslissingen van vandaag en in de toekomst? 

Hoe kwam je op het idee van deze voorstelling?

Ons gezelschap heet Zero Dance Theatre. De voorstelling is een knipoog naar de naam Zero van onze groep en naar onze dans, als beweging van de toekomst. Zero staat voor ‘niets’, het onbekende, niet weten wat de toekomst brengt, een nulpunt. De show is in coronatijd gemaakt, de thematiek van tijd drong zich op. In lock-down hadden we geen besef van tijd, we wisten soms niet of het dinsdag of woensdag was. De voorstelling is geen letterlijke weergave van die periode, het is heel fragmentarisch: herinneringen, dromen, nostalgie. Ik haal verschillende concepten van tijd uit de theologie en de mythologie, vooral de Griekse. Zo heb ik me laten inspireren door de Griekse god Chronos, met zijn drie hoofden. In de voorstelling wordt hij door drie mensen vormgegeven. Zo ook de bewegingen van de zon en maan, waarbij ik de muziek en de belichting erg fijn vind. De maan wordt verbeeld met weinig zwaartekracht, de zon juist heel fel. 

Hebben de dansers veel invloed op het thema?

De voorstelling is gebaseerd op mijn visie, ik denk de concepten uit, maar het is een creatief proces en sparren met dansers hoort daarbij. Bijvoorbeeld bij de scène over herinneringen brengen zij hun eigen ervaringen in. Niet letterlijk, maar gevoelsmatig. Mijn adagio is: just show, don’t tell.

Hoe zag jouw dansverleden er uit?

Ik begon als achtjarige met dans, Michael Jackson was mijn grote idool. Ik ging vrij snel met allerlei battles meedoen. Ik ben best competitief ingesteld en het waren leuke ervaringen in de underground scene. Toen ik 19 was wilde ik me professionaliseren en begon ik de opleiding aan de dansacademie in Amsterdam, waar ik het PACT + Dans diploma haalde. Ik deed ook een deeltijdopleiding aan de schrijversacademie. Ik wil een lesboek uitbrengen over urban contemporary style om de correcte stijl door te geven. Er wordt tegenwoordig veel gemixt maar er is verschil tussen fusion and confusion!

Wij dansers drukken ons uit met ons lichaam, wij vertellen ook verhalen, zij het zonder woorden. De schrijversopleiding heeft me bijvoorbeeld geleerd dat de allereerste pagina van een boek bepalend is of je doorleest. Zo ook moet een voorstelling je meteen pakken. Ik houd niet van lange intro’s of een trage opbouw. 

Wat heb je geleerd van je reizen naar Australië of Los Angeles?

Dans is een internationaal beroep maar er zijn verschillende culturele werkvelden en het bewegingsvocabulaire is overal anders. Zo leerde ik in Australië qua fysiek meer acrobatisch bewegen op een theatrale manier. De theatervorm van dans is daar sterk ontwikkeld. In Los Angeles wilde ik de commerciële kant van breakdance leren kennen. Er is in de VS veel meer budget voor breakdancers, werk op tv, voor commercials, etc. 

Hiphop is ooit begonnen in de Bronx, maar nu is breakdance overal. 

Destijds stopten veel mensen met breakdance want er was geen geld mee te verdienen. Nu groeit het besef dat deze dansvorm ook waardevol voor theater kan zijn. In 2024 wordt breakdance zelfs een sport op de Olympische Spelen. Dat zal veel betekenen voor de toekomst, qua populariteit, sponsors, etc.

Is dat jouw missie: de status van breakdance vergroten?

Ik ben bezig met integratie van dansstijlen. Wat ik wel mag zeggen is dat onze dansgroep aan de basis staat van het moderne urban dance in theater. Mijn doel is een pure mix van breakdance en klassiek-moderne dans, een unieke nieuwe theatrale vorm waarbij iedereen alles doet, ook de acrobatische bewegingen. Je ziet tegenwoordig wel vaker hiphop in een voorstelling, maar je ziet dan duidelijk wie klassiek geschoold is en wie uit de hiphop scene komt. Dat vind ik geen integratie. 

Marco Gerris heeft jou voorgedragen voor de YAA award. Wat heeft hij voor je betekend?

Marco is artistiek leider van ISH Dance Collective. Met hem heb ik destijds een grote tour gedaan: Elements of Freestyle. Het was een show met veel straatdisciplines: breakdance, skaten, free running.  Hij heeft mij zien opgroeien, zag me bij allerlei audities, heeft me ingehuurd en tot zijn netwerk toegelaten. Ik heb veel van hem mogen leren in dit proces.